Geometria jest działem matematyki, którego przedmiotem jest badanie figur geometrycznych i zależności między nimi. Słowo geometria w dosłownym tłumaczeniu oznacza mierzyć Ziemię (Geo – Ziemia, metria – mierzyć).
    Jak pisze grecki uczony Proklos, szczególną potrzebę pomiarów ziemi odczuwali Egipcjanie z powodu corocznych wylewów Nilu. Na zalanych terenach rozmywały się miedze i trzeba było wyznaczać pola na nowo. Od powierzchni pola zależały też podatki (a państwa starożytne były nie mniej biurokratyczne niż współczesne).     Geometria powstała w starożytności, jako jedna z gałęzi nauk ścisłych, obok astronomii i arytmetyki. W swych początkach była zbiorem przepisów wykonywania pomiarów przedmiotów materialnych. Pierwsze próby formułowania twierdzeń geometrii pojawiły się w VI wieku p.n.e. w starożytnej Grecji (Tales z Miletu, Pitagoras, Archimedes, Apolloniusz).     Około roku 300 p.n.e. Euklides zebrał cała wiedzę geometryczną i napisał "Elementy". Książka ta stała się później najbardziej (po biblii) znaną książką jaka kiedykolwiek została napisana. Doczekała się tysięcy wydań we wszystkich językach, odkąd wynaleziono druk i stała się jedynym podręcznikiem do geometrii. Euklides postawił na początku pracy pięć postulatów (zwanych w matematyce aksjomatami), na których bazował wszystkie swoje późniejsze teorie:
    Dzieło Euklidesa było przedmiotem wielu rozważań, przez wielu matematyków, którzy przyczynili sie do rozwoju matematyki: Proklos, Johann Heinrich Lambert, Adrien-Marie Legendre. Legendre udowodnił, że piąty postulat Euklidesa jest równoznaczny z jakże znanym twierdzeniem, że „Suma kątów wewnętrznych w trójkącie jest równa 180”.     Momentem przełomowym w rozwoju geometrii było opublikowanie w XVII wieku przez matematyka francuskiego Kartezjusza pracy "La géométrie" (Geometria), co zapoczątkowało rozwój geometrii analitycznej (dział geometrii zajmujący się badaniem figur geometrycznych metodami obliczeniowymi i algebraicznymi). |